شیلا خداداد بازیگر نقش «سیتا» در مجموعه «مسافری از هند» دانشجوی شیمیه و بازیگری رو به صورت کاملا تصادفی و با نقش کوچکی در فیلم «اعتراض» مسعود کیمیایی شروع کرده. اون از این که بگن به خاطر چهره ش وارد این کار شده شاکی میشه و معتقده که این موضوع به این معنی نیست که نتونه بازیگر خوبی باشه ؛ چون برای یادگیری و پیشرفت در بازیگری با جدیت تلاش می کنه و فکر می کنه که استعداد این کارو هم داره.
از حق هم نگذریم تو «مسافری از هند» بدک نیست ؛ بخصوص در مقایسه با مثلا ایرج نوذری که فقط قر و قمیش بیخود میاد (فکرم می کنه دیگه آخرشه)
نکته ای که هست کلا شگرد قاسم جعفری (کارگردان «مسافری از هند» و «خط قرمز»)   اینه که تقریبا همه بازیگراش قیافه شون بالای متوسطه و خب این خودش کلی مشتری جذب می کنه و بازی های ضعیف و اداهای احمقانه رو از چشم بیننده عامی پنهان می کنه.

ولی حمید گودرزی (از بر و بچ دانشکده هنر و معماری) واقعا خوب بازی کرده و از نقاط قوت سریاله. اگه  تو این نقش کلیشه نشه و ترشی هم نخوره میشه بهش امیدوار بود.

سریال «هزاران چشم» که دیشب قسمت اولش پخش شد ۷ قسمت داره که در صورت استقبال بیننده ها ۹ قسمت دیگه هم ساخته و بهش اضافه میشه.
توی این بلبشو بازار تلویزیون ، کار کیانوش عیاری غنیمته به هر حال. هنوز برای قضاوت زوده ولی همین قسمت اول نشون داد با کار نو و متفاوتی رو به رو خواهیم بود :)
امیدوارم تماشاگرای خسته از موضوعات تکرارای و بازی های تصنعی و دیالوگهای کلیشه ای بتونن یه نفسی تازه کنن...

***

برنامه «برداشت ۲ » مربوط به کمال تبریزی دیشب آخرین قسمتش پخش شد که به گفت و گو درباره «گاهی به آسمان نگاه کن» اختصاص داشت و قسمتهایی از یه مستند خیلی جالب به اسم «صندلی سبز» هم نشون داده شد. این مستند به سفارش شبکه اول ساخته شده ولی با پخشش موافقت نکرده ن و فعلا تو آرشیوه.
سری بعدی «برداشت ۲» به آثار عزیزالله حاجی مشهدی خواهد پرداخت.

مثل اینکه این «شقایق دهقان» جدی جدی خودشو نویسنده فرض کرده! اپیزود  لوس دیشب «باغچه مینو» باز هم دست پخت ایشون و «محراب قاسم خانی» بود که ظاهرا طراحی صحنه ش از نویسندگیش خیلی بهتره. این بازیگرای طفلکی هم هر چی خودشونو می چلونن فایده نداره ...
«بانکی ها» هم با اعتماد به نفس مثال زدنی همچنان به کار خودشون ادامه میدن. واقعا این روحیه و پشتکارشون جای تقدیر داره ...

بالاخره بعد از نود و بوقی مثل اینکه قراره یه سریال استاندارد جدید (هزاران چشم) از تلویزیون (دوشنبه ها ـ شبکه سه) پخش بشه. البته من از جزئیاتش چیزی نمی دونم ولی همین که کار «کیانوش عیاری» (و نه امثال سیروس مقدم) باشه جای شکرش باقیه. بازی مهدی هاشمی هم اعتبار خاصی به کار داده.
«آواز مه» با بازی خسرو شکیبایی هم همین روزها پخشش از شبکه اول شروع می شه. از اونجایی که حسین علی لیالستانی  نویسنده و کارگردانه احتمالا یه کم والیومه. فیلمبرداری این سریال یکی دو سال پیش انجام شده.
ضمنا اگه از بینندگان «معما» هستین ولی مثل بعضی از دوستان من کاسبی رو برای نقش کارآگاه مناسب نمی دونین ، بدونین که اون فقط در قسمتهای اولیه بازی داره ...

باغچه مینو ، آخرین محصول صنعت طنز سازی تلویزیون، با وجود ایرادای اساسی و مهمی که داره ( متن های اغلب ضعیف و نامنسجم- تکیه بیش از حد روی بازی بداهه ؛ طوری که گاهی رشته اصلی به کلی گم میشه - دکوپاژ ضعیف ، مثلا در مقایسه با «بدون شرح» - روده درازی و شلوغ کاری های بی مورد و...) یه «چیزایی» داره که خوشایندش می کنه و بیننده های زیادی رو پای تلویزیون مینشونه:

- بازیگرای خوب و ذاتا طناز (و در راس اونها  اویسی که متاسفانه این داره دانش و استعدادش هرز میره)
- موزیک قشنگ و جذاب
- طراحی صحنه مناسب که فضای شاد و دلپذیری رو به وجود آورده
- تیتراژ خوب آغاز و پایان
- مهارت و صدای خوب رضا صفدری به عنوان گوینده
ـ و بالاخره مهمتر از همه: فقر شدید ملت غیور ایران از لحاظ تفریح و سرگرمی!

پی نوشت: ای بابا! آب که سربالا بره ، «شقایق دهقان» هم نویسنده میشه!
                اپیزود دیشبی  نوشته ایشون بود. امیدوارم ندیده باشین! 

مثلا عید مبعثه! از دیروز تا حالا حتی یه ربع برنامه تفریحی یا اضافه بر معمول پخش نکرده ن. فقط منتظرن تا نوه خاله عمه یکی از ائمه سالگرد دلدرد گرفتنش بیاد تا همه چی رو تعطیل کنن!

دیروز مهلت رای گیری چهارمین جشنواره سیما تموم شد. نتایج روز ۱۹ مهر ماه در مراسمی که به طور زنده از تلویزیون پخش میشه ، اعلام خواهد شد.
امسال تبلیغات خیلی وسیع تر از دوره های قبل بود. «مسابقه مردمی» کلی به اعتبار و هیجان جشنواره اضافه کرد. پخش برنامه های شبانه جشنواره هم اقدام مثبتی بود ؛ هر چند خیلی بهتر از این می تونست طراحی و اجرا بشه. گفت و گوهایی که گرگین (مجری برنامه) با مهمونا انجام می داد بی نهایت لوس ، خنثی و خسته کننده بودن. گفت و گو هایی که در منزل هنرمندان انجام شده بود  ــ به لطف حضور و گفتار خود اون هنرمند ــ  جالب تر از آب دراومده بود ؛ ولی فیلمبرداری نامناسب اعصابی برای درک همون زیبایی های کمیاب هم باقی نمی ذاشت ... و اما خود مسابقه مردمی:

۱- پاسخ به تمام سوالات ، شرط شرکت در مسابقه عنوان شده بود ؛ در حالی که طبیعتا هر کسی ، بیننده فقط قسمتی از برنامه ها می تونه باشه و به این ترتیب رای اون به بسیاری از برنامه ها تصادفی ، بدون اطلاعات کافی و حتی رغبت خواهد بود.

۲- در فرم مسابقه نوشته شده که قرعه کشی در میان فرم هایی که بیشترین تطابق رو با نتایج نهایی داشته باشن انجام میشه و این مساویست با دامن زدن به سلیقه عامه و تقدیر از کسانی که از سطحی نگری عامه سوءاستفاده و مردم رو تحمیق و به شعورشون توهین می کنن. ولی در یکی از برنامه های شبانه شنیدم که این تطابق باید نسبت به آراء داوران جشنواره (که از بین هنرمندان انتخاب شده ن) وجود داشته باشه که در این صورت منطقی و خیلی هم خوبه!

۳- در قسمت مربوط به بازیگری از رای دهنده خواسته شده که برنامه ای رو که دارای بهترین گروه بازیگران بوده نام ببره که روش بسیار بی منطق و بی ربطیه! گناه اون بازیگر خوبی که همبازی های خوبی نداشته چیه؟! چنین سنجشی نه برای انتخاب بازیگر بلکه برای انتخاب کارگردان می تونه مفید باشه!