خب مثل اینکه پیش بینی مون در مورد سریال "کمربندا..." (آخ ازاین اسمهای یک کیلومتری!) تا اینجا درست از آب دراومده. حرفی رو هم که درباره لاله صبوری زدم با عرض شرمندگی شدیداً! پس می گیرم. مهم اینه که تونسته نقش رو دربیاره و خیلی هم خوب. اصولا توی خانوما کم اند بازیگرایی که از پس این طور نقشا بربیان. لاله صبوری یکی از اونهاست که تعدادشون سرجمع شاید از تعداد انگشت های یک دست تجاوز نکنه: مریم سعادت، تا حدودیطیبه ابراهیم، فلامک جنیدی (به شرطی که وسط سریال متحول نشه!) و... و... این که شد 4تا! سحرولدبیگی هم بازیگر خوبیه ولی توی این کار آخری (نقطه چین) فقط  جیغ می کشید. بازی سحرزکریا توی پاورچین رو من خیلی دوست داشتم. با اینکه خودش هی می گفت اینکاره  نیست بازی خیلی مناسبی داشت بدون ادا و اصول اضافه. لیلی رشیدی توی "بدون شرح" هم خوب بود... همین و تمام!

بقیه بازیگرای زنی که پا توی این میدون گذاشتن از پس اش برنیومدن و به همین خاطر هم تجربه اول و آخرشون  شده. رویا افشار توی "کمربندا..." هم تا اینجا (تا اینجا یعنی ممکنه بعدا تغییر کنه) نسبتا ناموفق بوده. بخصوص وقتی با ناهیدخاله (مریم سعادت) مقایسه‌ش می‌کنه. پینگ پنگی که با اویسی داشت فوق العاده بود. انقدر روون با هم جلو می رفتن که آدم باورش نمی شد بداهه باشه. اما الان اونم توی "باجناق" ها شاید تک مونده و درخششی نداره. از قضای روزگار سیروس گرجستانی هم که یک بازیگر فوق العاده قدرتمنده، اینکاره نیست! از اون گرجستانی یی که توی "رانت خوار کوچک" اون طور درخشید خبری نیست! چرا؟ چون این نوع کار اصلا جنسش چیز دیگه ست.

تو این نوع کار، بیشتر از اینکه بازیگر خوبی باشی باید حاضر جواب وجوک باشی. اینجا به ندرت فیلمنامه موقعیت طنز رو به طور کامل در اختیار بازیگر میذاره که بتونه روش مانور بده. اینجا خود بازیگره که باید موقعیت بسازه. اونم با سرعت نور. چون وقت تجزیه و تحلیل و  توحس رفتن و این حرفا نیست. توی هوا باید بزنی و بری جلو...

اتفاقا این قضیه برعکسش هم صادقه. یعنی داریم کسانی رو که توی کارای عادی بازیگرای معمولی ان اما تو این نودتایی ها درخشیده ن. مثال؟ جواد رضویان! یا همین لاله صبوری! حتی سیامک انصاری...

خلاصه این جوری...