سریال ها: فیلبانان که اصلا هیچ. سریال شبکه تهرانم راستش من حوصله م نیومد نگاه کنم. به اضافه این که چند روزی تهران نبودم اصلا. خوش غیرتم که پاک گند زد. هر چی خوش رکاب باحال بود این یکی مزخرف از کار دراومده. در مقایسه با "اوی مثبت" (سریال نوروزی پارسال از همین آقای شاه حاتمی) هم خیلی ضعیف تره. خود کارگردان هم که می دونسته از این سریال واسه فاطی تمون نمیشه ــ محض جبران ــ جابجا هندونه گذاشته ن زیر بغل رژیم و دور بشقاب رو با دقت هرچه تمام تر با انواع بادمجون تزئین فرموده ن به طوری که جدا غیرقابل تحمل شده و تو اون ساعت آدم یادش می افته بزنه کانال دو و صندلی داغ رو ببینه. سریال «جایزه بزرگ» هم بعد از اومدن کامبیز (همون تیپ "صفا" تو کوچه اقاقیا) تازه کمدی شده. یعنی اگه شفیعی جم 70 درصد بار کمیک سریالو داشته باشه بقیه شخصیت ها روی هم 30 درصد سهم دارن. ولی با این که بار کمکیک سریال نسبتا کمه، خوشبختانه داستان و سیر فیلمنامه اون قدر پیچش و چفت و بست داره که آدمو پای تلویزیون بنشونه. چیزی که توی کارهای قبلی مدیری بخصوص "نقطه چین" اصلا وجود نداشت.

فیلم ها: فیلم سینمایی دیدن تو تلویزیون ما فقط به درد این می خوره که با بروبچ شرط بندی کنی چه تیکه هایی سانسور شده. این طوری بدون نیاز به مصرف دیازپام میشه تا آخر فیلم(؟) رو نگاه کرد.

جنگ (به ضم جیم!): جنگ "بهارانه" (شبکه یک) که اگه اشتباه نکنم امسال سال چهارمشه باز هم  تیکه های خلاقانه ی جالب زیاد داره ولی هنوز قسمت های برنامه پرکن کسل کننده ش می چربه و بنابراین احتمال موفقیتش در جذب مخاطب کمه.

تاک شو: در حال حاضر چند تا تاک شوی شبیه هم داره از کانال های مختلف پخش میشه که من فقط صندلی داغ رو می بینم. از اول امسال اجرای این برنامه سپرده شده به احمد نجفی که پارسال همین موقع اولین مهمون این برنامه بود و جالبه که اولین مهمونش هم داریوش کاردان بود (یعنی درست برعکس پارسال). در کل فکر می‌کنم اجرای نجفی نسبت به اجرای وارفته‌ی نوذری گرم‌تر و جذاب‌تره و حتی از کاردان هم بهتره. احساس می‌کنم کاردان بیشتر دغدغه ی ابراز و نمایش خودشو داشت تا مهمونش. ولی نجفی خیلی راحت و سالم اجرا می‌کنه. تا اون جایی که من دیدم تو سری جدید تا حالا بیتا فرهی، سردار قالیباف و یک ستاره شناس مهمون بودن. (اون سه شبی که من ندیدم کیا بودن؟)