در حال حاضر فقط دو تا سریال قابل دیدن داره پخش میشه : یکی مشق عشق یکی آهوی ماه نهم.

آهوی ماه نهم (یکی از سریال های هاچ زنبور عسلی این روزها) خیلی کند و کشدار شروع شد و من شخصا قسمت های اولش رو تعقیب نکردم اما از اون جا که اصل ماجرا شروع شد (و چقدر دیر!) - یعنی قضیه ی این مرتیکه سهراب - دیدنی شد. اون طور که خود کارگردان گفته اصل فیلنامه 13 قسمت بوده که بعدا به بیست و نهایتا به 17 قسمت رسیده و ظاهرا همین به سریال لطمه زده. بهترین امتیاز این سریال شخصیت های خاکستری و قابل قبولشن و بخصوص تصویر غیر کلیشه ای از سهراب که نیومد از همون اول یه آدم خبیث دودوزه باز معرفیش کنه.

و اما مشق عشق... واقعا دیدنیه! شخصیت پردازی بسیار خوب (مخصوصا دوتا مادرها) باعث شده که تمام داستانک ها و شخصیت های فرعی هم برای تماشاگر مهم بشن و برخلاف روال عادی سریال های ایرونی صرفا برای کش دادن و حجیم کردن سریال آفریده نشدن. سوژه ها هم نسبتا جدید و بنابراین جذابن و به خوبی درهم تنیده شدن. بازی ها هم همه خوبن.

پیداست کارگردان تک تک سکانس ها رو با علاقه و وسواس ساخته و مایه گذاشته. فقط کاش روی فلج بودن امید اون هم همه ش از یک زاویه این قدر تاکید نمی شد. درسته که اصل قضیه اینه ولی باید این مساله رو از زوایای مختلف و به شکل‌های متنوع نشون می‌داد.

***
مصاحبه با بازیگران مشق عشق در وبلاگ از زبان آنها