«مردم ما خیلی باهوشن»
تا حالا چند بار این جمله رو از دهن مجریا، بازیگرا، برنامه‌سازها، فیلم‌سازها و سیاستمدارا شنیدین؟ چه احساسی به‌تون دست می‌ده؟
من حالت تهوع می‌گیرم و شدیدا نسبت به گوینده احساس اشمئزاز می‌کنم! از اون حس بچه خرکردنی که گوینده داره هم که بگذریم، این این حرف اون قدر بی‌معنی و مسخره‌ست که کفرمو بالا میاره. 
یعنی چی که مردم باهوشن؟ بین مردم هم باهوش هست هم خنگ! هم باسواد هست هم بی‌سواد. هم مهربون هست هم خبیث. به همین روشنی و قطعیت!
کاری که تو به عنوان یه هنرمند باید بکنی اینه که یا تکلیفتو روشن کنی که برای کدوم گروه داری برنامه می‌سازی یا یه طوری بسازی که برای همه‌ی این آدما قابل استفاده باشه. نه این که همه رو خر فرض کنی، آشغال تحویل‌شون بدی، بعد اگه کسی مچ‌تو گرفت هول کنی شروع کنی به هندونه دادن‌های مشمئزکننده‌ی بچه خر کن!
پی‌نوشت: اگه یکی بیاد بگه که منظور من از این جمله اینه که «اکثر»مردم باهوشن، فقط خودشو بیشتر خراب کرده! اون چیزی که اکثر مردم دارن به‌ش می‌گن «هوش متوسط». اونایی که از این متوسط بالاتر باشن، می‌شن «باهوش»؛ اونایی که پایین‌تر باشن می‌شن «خنگ».