حسنی نگو یه دسته گل |
بعد از یک دوره تحریم طولانی مدت به دلیل زبون درازی به نیروی انتظامی، فرزاد حسنی دوباره به تلویزیون برگشته و البته این بار به شبکه یک. حسنی، شب یلدا یه ویژه برنامه داشت که مرضیه برومند و چند تا از عوامل سریال جدیدش مثل امیر حسین صدیق (در بخش اول) و همین طور علی رضا افتخاری (در بخش دوم) مهمونش بودن. برخلاف برنامههای مشابه این مدلی که معمولا کسل کننده و چرت از آب درمیان به لطف اجرای گرم و جوندار حسنی و مهمونای باحال و یکی دو تا فیلم و کلیپ خوب و دیدنی، اون شب یکی از بهترین ویژه برنامه های شب یلدا تو این سالها روی آنتن شبکه یک اومد. از تیکهپرونی و شوخیهای حسنی با مهموناش بگیر تا حرفای بودارش با علیرضا افتخاری دربارهی ممنوعیت نمایش ساز در تلویزیون و بالاخره فیلم تفأل خسرو شکیبایی... نکتهی جالب برای ما این بود که چند دقیقه پیش از پخش این فیلم ما فال گرفته بودیم و دقیقا همون غزلی دراومده بود که خسرو خان خوند! فکر کن!... از بین اون همه غزل، عدل همون!! بعد از پخش این فیلم چند دقیقهای، حسنی گفت «آدم خودش باید قدر خودش رو بدونه و بعد از شکیبایی دیگه حرف نزنه». قبلا هم چند بار گفته بودم که حسنی از نظر سواد و معلومات (که از شرایط مهم مجریگری هست) از همکارانش یه سر و گردن بالاتره. حالا با برطرف کردن نقاط ضعف (مثلا بیپروایی در بعضی شوخیها که گاهی از محدودهی ادب خارج میشد) داره فاصله خودش رو با رقیبانش زیاد میکنه. از همه جالبتر نیش و کنایههای گزندهی گاه به گاه حسنی هست که گاهی بد جوری کار دستش میده اما همین حرفها، حسنی و برنامههاش رو از دهها مجری و برنامهی بیمصرف و بیمزهای که صبح تا شب مشغول پاچهخاری هستن به شدت متمایز میکنه. دست مریزاد فرزاد خان! برو داریمت مرتبط: اجرای طنزگونه یک شعر از فرزادحسنی درباره شب یلدا
|