نمی‌دونم به تحت الشعاع قرار دادن بحران های اخیر هم ربط داشت یا فقط به خاطر چرب کردن سبیل صدا و سیما توسط شرکت ال.جی. بود ولی این حجم از جار و جنجال برای یک بازیگر خارجی واقعا عجیب و تا حدی مسخره بود. می‌گن حتی شهاب حسینی، ستاره سینمای ایران هم به عنوان نوازنده در کنسرتی که گروه آریان به افتخار سان ایل گوک بازیگر کره ای نقش جومونگ برگزار کرده ساز زده! امیدوارم اقلا این یکی راست نباشه.
بنده خدا خود بازیگره هم کفش بریده بود از این همه ندید بدید بازی! ظاهرا تو مدت اقامتش در هتل هم ملت دایم آویزونش بوده ن.
صدا و سیمایی که صبح تا شب داره دم از عزت ملی و اقتدار ملی و فرهنگ ملی و کوفت و زهر ملی می زنه، چنان مردم رو در فقر سرگرمی نگه داشته که یک سریال متوسط خارجی این طوری تبدیل شده به قبله‌ی مردم! یکی از عشق سوسانو خودکشی میکنه، یکی می‌ره ثبت احوال اسمش رو به جومونگ تغییر می‌ده یکی دیگه هم بچه‌ی 4 ساله‌ش رو به خاطر تماشای جومونگ به کشتن می‌ده...
نکته قابل توجه دیگه این که در کشورهای دیگه معمولا سریال های خارجی رو
در ساعت های مرده (مثلا ظهر یا عصر) پخش می‌کنن و ساعات پربیننده به
تولیدات داخلی این کشورها اختصاص داره. اما تو ایران، سریال‌اهی خارجی از
جمله همین جومونگ با موضوع خشونت و کشت و کشتار و انتقام، با حداکثر
تبلیغات در بهترین ساعت و پربیینده‌ترین شبکه پخش می‌شن. در حالی که سریالی مثل همه فرزندان من با کارگردانی هنرمندانه‌ی مرضیه برومند که به شیرین‌ترین شکل به دغدغه‌ها و مسایل روز جامعه می پردازه در یک ساعت مرده و تقریبا بدون تبلیغات پخش شد.
جالب این جاست که محبوب‌ترین سریال های کره‌ای در خود کره در بهترین و نادرترین حالت، 20-30 درصد بیننده دارن اما تو ایران این سریال ها تا 80-90 درصد بیننده جذب می‌کنن که جا داره همین جا متولیان فرهنگی کشور خودشون رو دار بزنن!
البته این سریال جومونگ انصافا خوش‌ساخت و عامه پسند هست و در چند کشور خارجی پخش و با استقبال خوب تماشاگران روبه رو شده. مقایسه کنید با سریال در چشم باد که با صرف میلیاردها تومن پول و سال‌ها زمان، به جز سازندگانش تماشاگر دیگه‌ای نداره!
در توضیح دلیل موفقیت جومونگ و شکست سریال‌های داخلی خوبه بدنید در ساخت جومونگ دو سال زمان صرف پیش تولید و یک سال و اندی (همزمان با پخش دو قسمت در هفته!) صرف تصویربرداری شده. در ایران پیش تولید یک ماه و تصویر برداری 10 سال طول می کشه!
البته این روزها خیلی از مردم صدا و سیمای ایران رو به دلایلی که می
دونید تحریم کرده ن و اوقات فراغتشون رو با چیزهای مفیدتر و جذاب‌تر پر
می‌کنن...