اگه دیده باشین کانال سه یه برنامه جدیدی گذاشته به اسم «دست به نقد» که قراره از اینن به بعد برنامههای تلویزیون رو نقد کنه. این فینفسه خیلی خوبه (یعنی وجود یه همچین برنامهای که خودبهخود حساسیت برنامهسازها رو نسبت به کیفیت کارشون بالا میبره ) اما وقتی به کیفیت خود این برنامه میرسیم جالبه که خودش پر از اشکاله! که البته از مسعود فراستی (مجری و مشاور برنامه) بیشتر از اینم انتظار نمیره...
مهمون برنامه اول مهران مدیری بود برای نقد سریال «نقطهچین». آقای فراستی کشف فرمودن که متن تو این برنامهها خیلی مهمه و وقتی متن خوب باشه کارگردان و بازیگرا بهتر میتونن مانور بدن. واقعا ما اینو میدونستیم؟ نمیدونستیم!!
از اول تا آخر برنامه ایشون توضیح واضحات دادن و مهمونشون رو هم به همین کار واداشتن. این وسط امیرپوریا هم (که نمیدونم با اون گیس و النگو و انگشتر چه جوری خودشو تو تلویزیون چپونده و همهکاره شده) خواست چار کلمه حرف حساب بزنه که فراستی نذاشت.
فقط موند گرافیک برنامه که درسایه هنر رضاعابدینی از فضاحت برنامه کم شده بود... واقعا که بعضی از این منتقدا چهقدر بامزهن!
پینوشت: قسمت دومش بهتر بود!
***
*سریال جدید به کارگردانی شاپور قریب (کارگردان سری اول «روزگار جوانی»)
*چهارمین کاکتوس هم در شبکه اول سیما ، زمستان امسال جوانه خواهد زد.
*پخش سریال “بیگانهای در میان ما” به کارگردانی احمد امینی و با محوریت ایدز به زودی آغاز میشود.
خب مثل اینکه پیش بینی مون در مورد سریال "کمربندا..." (آخ ازاین اسمهای یک کیلومتری!) تا اینجا درست از آب دراومده. حرفی رو هم که درباره لاله صبوری زدم با عرض شرمندگی شدیداً! پس می گیرم. مهم اینه که تونسته نقش رو دربیاره و خیلی هم خوب. اصولا توی خانوما کم اند بازیگرایی که از پس این طور نقشا بربیان. لاله صبوری یکی از اونهاست که تعدادشون سرجمع شاید از تعداد انگشت های یک دست تجاوز نکنه: مریم سعادت، تا حدودیطیبه ابراهیم، فلامک جنیدی (به شرطی که وسط سریال متحول نشه!) و... و... این که شد 4تا! سحرولدبیگی هم بازیگر خوبیه ولی توی این کار آخری (نقطه چین) فقط جیغ می کشید. بازی سحرزکریا توی پاورچین رو من خیلی دوست داشتم. با اینکه خودش هی می گفت اینکاره نیست بازی خیلی مناسبی داشت بدون ادا و اصول اضافه. لیلی رشیدی توی "بدون شرح" هم خوب بود... همین و تمام!
بقیه بازیگرای زنی که پا توی این میدون گذاشتن از پس اش برنیومدن و به همین خاطر هم تجربه اول و آخرشون شده. رویا افشار توی "کمربندا..." هم تا اینجا (تا اینجا یعنی ممکنه بعدا تغییر کنه) نسبتا ناموفق بوده. بخصوص وقتی با ناهیدخاله (مریم سعادت) مقایسهش میکنه. پینگ پنگی که با اویسی داشت فوق العاده بود. انقدر روون با هم جلو می رفتن که آدم باورش نمی شد بداهه باشه. اما الان اونم توی "باجناق" ها شاید تک مونده و درخششی نداره. از قضای روزگار سیروس گرجستانی هم که یک بازیگر فوق العاده قدرتمنده، اینکاره نیست! از اون گرجستانی یی که توی "رانت خوار کوچک" اون طور درخشید خبری نیست! چرا؟ چون این نوع کار اصلا جنسش چیز دیگه ست.
تو این نوع کار، بیشتر از اینکه بازیگر خوبی باشی باید حاضر جواب وجوک باشی. اینجا به ندرت فیلمنامه موقعیت طنز رو به طور کامل در اختیار بازیگر میذاره که بتونه روش مانور بده. اینجا خود بازیگره که باید موقعیت بسازه. اونم با سرعت نور. چون وقت تجزیه و تحلیل و توحس رفتن و این حرفا نیست. توی هوا باید بزنی و بری جلو...
اتفاقا این قضیه برعکسش هم صادقه. یعنی داریم کسانی رو که توی کارای عادی بازیگرای معمولی ان اما تو این نودتایی ها درخشیده ن. مثال؟ جواد رضویان! یا همین لاله صبوری! حتی سیامک انصاری...
خلاصه این جوری...
نظر بدین
'کمربندها رو ببندیم' چطوره؟
|
ترکونده | |||
|
ای همچین | |||
|
مالی نیست | |||
|
ندیدم |
تعداد کل شرکت کننده: 2 نفر نمایش نظرات
نظرسنجی از تاریخ 1383/7/7 الی 1383/8/7
***
توجه!توجه! نظر سنجی فوق دکور می باشد! (تا من یه سیستم درست و حسابی پیدا کنم میتونین نظرتونو توی کامنت ها بنویسین. خنده هم نداره! دهه!)