هجران بانو هن و نکاتی چند در باب جواهری در قصر

توجه توجه: خواندن این یادداشت به "خواص" توصیه نمی‌شود.

حتما مستحضر هستید که جمعه‌ی پیش بانو هن به درجه‌ی شهادت نائل شده جمعیتی را به ماتم نشاند و یک گند اساسی به اعصاب ملت مسلمان زد.
بنده‌ی حقیر هم که دل در گرو ایشان داشتم تا همین امروز پاک پکر بودم ولی با دیدن چند عکس از چهره‌ی نورانی ایشون زخم دلم کمی التیام پیدا کرد.
به شکرانه‌ی این نعمت این عکس‌ها را با شما در میان گذاشته نکته‌هایی چند را درباره‌ی ایشان و سریال معظم «جواهری در قصر» خدمت‌تان عرض می‌نمایم.

بانو هن عزیز دلم با نام اصلی «یانگ می کیونگ» به خاطر بازی در این نقش علاوه بر دل‌های من و شما و جمع کثیری از مردم شرق آسیا و حتی آمریکا و استرالیا و اروپا (جدی می‌گم به خدا!) جایزه‌ی ام‌بی‌سی را هم برده است.
ایشون علاوه بر بازی‌های درخشان دو تا کتاب شعر هم به زبان کره‌ای منتشر کرده که البته چاپ تمام هستند و لذا خواهشمند است طلب نفرمایید. تازه دی‌جی هم هستند ایشون و دوستداران‌شون از طریق رادیو می‌تونن صوت ملکوتی‌شون رو بشنوند. (واضح و مبرهن است که منظور از رادیو، شبکه‌ی پیام و سایر شبکه‌های صدای جمهوری اسلامی نمی‌باشد)
جالبه بدونین نقش بانو هن رو اول قرار بوده بازیگر نقش بانو چوئی بازی کنه ولی خوش‌بختانه قسمت «یانگ» عزیزم ق.ب.ا (مخفف قربونش برم الهی) می‌شه. تازه نقش یانگوم رو هم قرار بوده بازیگر نقش یائوسنگ بازی کنه که باز خوشب‌بختانه می‌رسه به «لی یونگ آئی».
یه چیز جالب دیگه هم بگم: بانو هن تو سناریوی اصلی زودتر از این‌ها می‌مرده ولی به خاطر تماشاگران مرگش چند قسمت به تعویق می‌افته.

***

سریال «جواهری در قصر» رو می‌بینید یا نه نمی‌دونم ولی امیدوارم دیده باشین. این سریال نمونه‌ی بسیار موفقی‌ست از یک سریال کاملا حرفه‌ای، خوش‌ساخت و همه‌پسند در استانداردهای جهانی. کما این که علاوه بر تمام کشورهای شرق آسیا در انگلیس، استرالیا و حتی آمریکا پخش تلویزونی داشته و خیلی هم موفق بوده. (البته جمعیت عظیم شرقی‌های ساکن آمریکا رو نباید نادیده گرفت)
داستان جذاب، روایت روان، ریتم مناسب بدون افت، بازی‌های خیلی خوب و شاید از همه مهم‌تر شخصیت‌پردازی فوق‌العاده (از نقش اصلی گرفته تا فرعی‌ترین‌ها) باعث شده این سریال در عین سادگی و بی‌هیچ بهره‌ای از جلوه‌های ویژه‌ی امروزی و اکشن بازی و بدون قر و قمیش اضافه از مرزهای کشور سازنده بسیار فراتر بره و با طیف بسیار بسیار متنوعی که از مردم شرق آسیا تا آمریکا رو در برمی‌گیره به خوبی ارتباط برقرار کنه.
از نظر محتوا هم اساسی‌ترین مفاهیم انسانی که بارها و بارها در فیلم‌ها و سریال‌ها و ... تکرار شده‌ن در کنار معرفی فرهنگ سنتی کشور کره چنان با ظرافت و در بطن داستان مطرح می‌شن که هم جذابن هم تاثیرگذار و در عین حال ساده و همه‌فهم.
برای من همیشه صفت «آموزنده» مصداق ابتذال یه کار هنری بخصوص فیلم و سریال بوده و سمبل‌ش هم فیلم‌های آبگوشتی هندی و فارسی! اما جواهری در قصر نشون می‌ده آموزنده بودن و پیام داشتن الزاما مترادف از دست رفتن جذابیت‌های سرگرم‌کننده و هنری نیست.

باشد که الگوی سریال‌سازهای وطنی قرار بگیرد ـ ان‌شاءالله.

***

کمی هم از ظرافت بازی یانگ می کیونگ عزیزم (بانو هن) بگیم: همون طور که گفتم همه‌ی بازی‌های این سریال از جمله نقش اصلی یانگوم سطح کیفی بالایی دارن اما بانو هن یه چی دیگه‌ست!
یانگ می کیونگ یا به قول طرفداراش یانگ آنی («آنی» در کره‌ای به معنای خواهر یا همون آبجی البته نه به اون جوادی!) با مهارت از میمیک چهره و زبان بدنش بهره می‌گیره و گاهی بدون گفتن یک کلمه، پیچیده‌ترین احساسات رو به بیننده منتقل می‌کنه. در آن واحد احساسات متفاوت و حتی متضاد مثل غم/شادی، درد/امید، عشق/عصبانیت و ... رو به شکل جذابی به نمایش درمی‌آره.
البته نقش بانو هن، ذاتا انقدر جذاب و همدلی برانگیز هست که شاید با یک بازی معمولی هم بیننده رو جذب می‌کرد ولی الان طوری برجسته شده که هم‌سطح نقش اصلی (یعنی یانگوم اون هم بازی و چهره‌ی سمپاتیک لی یونگ آئی) و حتی گاهی بالاتر از اون قرار می‌گیره.
به قول نویسنده‌ی وبلاگی که برای پخش این سریال از بی‌بی‌سی راه‌اندازی شده، نقش بانو هن شاید سخت‌ترین نقش سریال بوده چون در عین ظاهر خوددار، سرد و سخت‌گیر باید درون مهربون بانو هن هم نشون داده می‌شده؛ کاری که یانگ به خوبی از پس‌ش براومده.

***

در پایان یک بار دیگه شهادت این بانوی بزرگوار رو به عموم شیعیان جهان تسلیت عرض نموده علوّ درجات را برای آن عزیز از دست رفته از خداوند متعال مسئلت می‌نمایم.

انجمن تخصصی بانو هن! (عکس و مکس و مصاحبه و همه چی!)

یکی از وب‌سایت‌های طرفداران یانگ

عکس‌های بیشتر