پیشزمینه ای که گروهی از عوامل سازنده مجموعه  در کنار هم با بدون شرح ایجاد کرده بودن باعث شده بود خیلی از بیننده ها انتظار دیدن ــ به قول بچه ها گفتنی ــ بدون شرح ۲ رو داشته باشن اما با شروع پخش این سریال با نوع دیگری از طنز روبرو شدیم.
نوعی از طنز که به گفته کارگردانش در اون نخواسته بودن بیننده رو به هر بهانه ای بخندونن :

o در گفت‌وگویی‌ سر سریال‌ بدون‌ شرح گفتید در آن‌ کار بغض‌ سی‌ سال‌ بازیگری‌ام‌ ترکید،می‌خواهم‌ بپرسم‌ در کار در کنار هم این‌ مسئله‌ در کارگردانی‌تان‌ هم‌ اتفاق‌ افتاد، یعنی‌ توانستید بغض‌در گلو ماندهِ کارگردانی‌ کردنتان‌ را هم‌ بترکانید؟

- نه، چون‌ آن‌ نوع‌ طنزی‌ که‌ من‌ دنبالش‌ هستم‌ در این‌ کار نبود. در کنار هم طنز سنگینی‌ دارد که‌ طنزدر آن‌ رو و سطحی‌ نیست‌ و این‌ چیزی‌ نیست‌ که‌ من‌ دنبالش‌ باشم. اما به‌ هر حال‌ نوعی‌ طنز است‌ که‌ ویژگی‌های‌ خودش‌ را دارد. مثلا" سعی‌ ندارد تماشاچی‌ را قلقلک‌ بدهد که‌ قهقهه‌ بزند. اصلا" قصد ما هم‌این‌ نبود. یعنی‌ در اصل‌ خواستهِ شبکه‌ این‌ بود. ما طنز سنگین‌ و خاصی‌ راکار می‌کنیم‌ که‌ با منزلت‌ و اهداف‌ شبکهِ یک‌ مطابقت‌ دارد. به‌ همین‌ خاطر، بهتر دیدم‌ که‌ به‌ مسائل‌سطحی‌ و صوری‌ که‌ قرار است‌ در کارهای‌ کمدی‌ به‌ آن‌ها دامن‌ زده‌ شود تا تماشاچی‌ بخندد، نزدیک‌نشوم‌ و کار، سنگینی‌ و وزن‌ خاصی‌ داشته‌ باشد ...
  

سعی مجموعه بر اون بوده که به موضوعات‌ مهم‌ و جدی‌ و بعضا" تلخ‌ نگاهی‌ طنز بکنه و آن‌ را برای‌ مخاطب‌ شیرین‌ و جذاب‌ جلوه‌ بده و اصلا" در این‌ نوع‌ کارها که‌ به‌ طنز نزدیک‌تره ــ بر خلاف کارهای کمدی ــ خنداندن‌مخاطب‌ هدف‌ و ملاک‌ اصلی‌ نیست.

اما از طرف دیگه طنز در مقایسه با کمدی در جلب استقبال عمومی شانس کمتری داره و خیلی ها از جمله رامین ناصرنصیر (بازیگر این مجموعه) معتقدن این وجه سرگرم کننده اثره که باید در اولویت قرار بگیره...

     

مجموعه پاورچین رو میشه از نظر کیفى به سه دوره تقسیم کرد:

در دوره اول که از آغاز مجموعه تا ورود کاراکتر داود رو در بر مى گیره بناى کار بر اساس یک نوع طنز باصطلاح سنگینه و سازندگان اصرارى بر خنداندن تماشاگر ندارن. متن ها از پیش آماده شده ن و کار بداهه نسبتا کمه.
با اینکه این سبک کارى مورد علاقه سازندگان مجموعه ست به دلیل عدم جذب مخاطب روش کار تغییر داده میشه .(حتى ۸ قسمت آماده پخش کنار گذاشته میشه)

دوره دوم که تقریبا با ورود داود به مجموعه همراهه در جذب مخاطب بسیار موفق عمل میکنه.
متن ها با اینکه کم و بیش به صورت طرحهاى کلى و متکى به بازى بداهه بازیگران هستن پى رنگ داستانى مشخصى دارن و سوژه ها و نحوه پرداختشون عمدتا نوآورانه و بسیار جذابن.

از حدود کمى بعد از عروسى سپهر و شادى دوره سوم که دوره افول مجموعه ست شروع میشه.
کفگیر پاورچینیها به ته دیگ مى خوره و شروع به تکرار خودشون (قرارهاى مخفیانه شوهرها - افه مردسالارى و...) و مجموعه هاى کمدى دیگه میکنن. (رژیم دادن زنها به شوهراشون:بدون شرح - نشستن جاى رئیس:بدون شرح -مجلس ختم: بدون شرح - تلفن تصویرى:زیر آسمان شهر - انتخابات:زیر آسمان شهر و...)
و به جایى مى رسه که صحنه هایى که پیشتر تماشاگر رو به خنده مینداختن از فرط تکرار آزاردهنده میشن...