باغچه مینو ، آخرین محصول صنعت طنز سازی تلویزیون، با وجود ایرادای اساسی و مهمی که داره ( متن های اغلب ضعیف و نامنسجم- تکیه بیش از حد روی بازی بداهه ؛ طوری که گاهی رشته اصلی به کلی گم میشه - دکوپاژ ضعیف ، مثلا در مقایسه با «بدون شرح» - روده درازی و شلوغ کاری های بی مورد و...) یه «چیزایی» داره که خوشایندش می کنه و بیننده های زیادی رو پای تلویزیون مینشونه:

- بازیگرای خوب و ذاتا طناز (و در راس اونها  اویسی که متاسفانه این داره دانش و استعدادش هرز میره)
- موزیک قشنگ و جذاب
- طراحی صحنه مناسب که فضای شاد و دلپذیری رو به وجود آورده
- تیتراژ خوب آغاز و پایان
- مهارت و صدای خوب رضا صفدری به عنوان گوینده
ـ و بالاخره مهمتر از همه: فقر شدید ملت غیور ایران از لحاظ تفریح و سرگرمی!

پی نوشت: ای بابا! آب که سربالا بره ، «شقایق دهقان» هم نویسنده میشه!
                اپیزود دیشبی  نوشته ایشون بود. امیدوارم ندیده باشین!